در حالی‌ که مردم سراسر ایران با کمبود شدید برق مواجه‌اند و بر اساس گزارش‌های سازمان ملل متحد، بیش از ۶۰ درصد از آنان در فقر زندگی می‌کنند و حدود ۷۳ درصد به کمک نیاز دارند، رژیم جمهوری اسلامی ایران از درآمدهای روزافزون نفتی دم می‌زند و همه راه‌حل‌های برون‌رفت از بحران اقتصادی همه‌جانبه را به فراخ‌دستی پس از آزادسازی فروش نفت و درآمدهای آن مرتبط کند.

این راهبرد یا تبلیغات واهی پرسش‌های بسیاری را درباره واقعیت درآمدهای نفتی و ماهیت سیاست‌های رژیم تهران برای عبور از بحران‌های پیچیده اقتصادی مطرح می‌کند که در زیر، به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

- ناتوانی رژیم جمهوری اسلامی ایران در پایان دادن به بحران آب آشامیدنی با ایجاد تاسیسات تصفیه آب در حالی است که سرزمین ایران افزون برداشتن رودخانه‌های فراوان دارای آب شیرین و ذخایر آبی کوهستانی، در کرانه‌های خلیج فارس و دریای عمان و دریای خزر واقع شده است و طول سواحل دریایی آن به حدود چهار هزار ۵۰۰ کیلومتر می‌رسد.

- رژیم جمهوری اسلامی ایران به‌رغم وعده‌های بسیار در طول چند دهه گذشته، نتوانست با ایجاد طرح‌های بزرگ مانند ساخت شهرهای جدید، توسعه شهری و ایجاد شهرهای هوشمند مجهز به هوش مصنوعی، اینترنت پرسرعت و زیرساخت‌های فاضلاب و مترو، بحران مسکن و ازدواج جوانان را حل کند.

- در طول ۴۲ سال گذشته سردمداران رژیم جمهوری اسلامی نتوانستند کیفیت زندگی را حداقل با ایجاد یک نظام بهداشتی درمانی درست که همه مردم ایران را تحت پوشش قرار دهد و پاسخگوی شرایط اضطراری باشد، ارتقا دهند؛ در حالی‌ که بسیاری از کشورهای همسایه ایران در این عرصه، گام‌های بلندی برداشته‌اند.

- در حالی‌ که نرخ بیکاری در سراسر ایران به‌شدت در حال افزایش است، رژیم جمهوری اسلامی نتوانست با راه‌اندازی طرح‌ها و پروژه‌های کوچک و بزرگ و تشویق سرمایه‌گذاری در آن‌ها، برای جوانان ایرانی فرصت‌های شغلی جدید فراهم کند و از میزان بیکاری در این کشور بکاهد. رهبری جمهوری اسلامی ایران بر این باور است که ایجاد برنامه‌ها و جاذبه‌های گردشگری که به رشد اقتصادی منجر می‌شود، مستلزم آزادسازی جامعه و کاهش محدودیت‌هایی است که رژیم تهران برای سرکوب ملت اعمال کرده است. این رژیم نمی‌تواند از قدرت و نفوذ «پلیس امنیت اخلاقی» بکاهد و با زنان طوری رفتار کند که نیمی از نیروی کار افراد جامعه تعطیل نشود؛ به‌ویژه اینکه رژیم جمهوری اسلامی هرگونه آزادی و سازش‌پذیری در جامعه را تهدیدی برای بقای خود می‌داند.

با این حال و در مواجهه به همه بحران‌های ساختاری لاینحل و عمیقی که ملت ایران را در تنگنا قرار داده است، رژیم جمهوری اسلامی پیوسته مردم ایران را فریب می‌دهد که پس از رفع تحریم‌ها و از سرگیری کامل صادرات نفت و گاز، کلیه چالش‌ها برطرف می‌شوند.

هرچند این اواخر بهای نفت و گاز و سایر فراوردهای نفتی، به دلیل تشدید بحران جنگ در اوکراین افزایش چشمگیری یافت و برای کشورهای صادرکننده بازده مالی خوبی به همراه داشت، رژیم جمهوری اسلامی ایران به دلیل اتخاذ سیاست‌های نادرست، کشور و ملتش را از این فرصت فراهم‌شده محروم می‌کند.

پس از ناتوانی در برون‌رفت از بحران‌های پیچیده اقتصادی، رژیم ایران شرکت‌های روسی را برای توسعه و کشف ۱۱ میدان گازی و نفتی در این کشور فرا خواند؛ این در حالی‌ است که تهران خوب می‌داند پس از امضای توافق‌ بین دو کشور، میزان سرمایه‌گذاری‌های روسیه در پروژه‌های انرژی ایران از ۴۰ میلیارد دلار فراتر می‌رود و روسیه به‌زودی خواستار بازیابی سرمایه‌گذاری‌های خود خواهد شد. افزون بر این، رژیم جمهوری اسلامی ایران نمی‌تواند ۴۰۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری چین را که پکن در تلاش برای بازگرداندن آن است، فراموش کند.

ایران در حال حاضر کمتر از ۱.۲ میلیون بشکه نفت در روز تولید می‌کند و از این رقم حدود ۸۰۰ هزار بشکه تنها به مصرف داخلی اختصاص می‌یابد؛ در حالی‌ که با توجه به تشدید بحران داخلی سوخت، تقاضای برای بنزین در داخل ایران پیوسته در حال افزایش است.

وزیر نفت ایران تاکید می‌کند که تهران قصد دارد میزان تولید نفت را به سه میلیون بشکه در روز برساند، اما محاسبات وزیر با واقعیت همخوانی ندارد. حتی به فرض اینکه تحریم‌ها به‌طور کل برداشته شوند، ایران نمی‌تواند میزان تولید نفت را در آینده نزدیک افزایش دهد. پس از امضای برجام در سال ۲۰۱۵، ایران تا حدود یک سال نتوانست تولید نفتش را آن‌گونه که پیش‌بینی می‌شد، افزایش دهد.

رژیم جمهوری اسلامی ایران برای احیای پالایشگاه‌ها، تامین قطعات یدکی ساخت کشورهای غربی و ایجاد سکوهای جدید پالایشی، به منابع مالی، سرمایه‌گذاری و قراردادهای بین‌المللی نیاز دارد تا زمینه افزایش تولید نفت و گاز فراهم شود.

با این حال، رهبر جمهوری اسلامی به جای اینکه برای برون‌رفت از بحران‌های شدید اقتصادی و جلوگیری از افزایش تورم و بیکاری در ایران و نیز توسعه اقتصادی و بالابردن میزان صادرات بکوشد، مردم ایران را با تبلیغات واهی و وعده‌های دروغین فریب می‌دهد و  در عمل، درآمدی را که از صادرات نفت و گاز به دست می‌آید، برای ساخت و توسعه موشک‌های بالیستیک و پهپاد، خریداری سلاح‌های سبک و سنگین و ارسال آن‌ها به گروه‌های شبه‌نظامی در عراق، سوریه، لبنان، نوار غزه و یمن هزینه می‌کند؛ در حالی‌ که مردم ایران به دلیل فقر و تورمی که وضعیت معیشتی آنان را به‌شدت وخیم و بحرانی کرده است، بیشتر به این ثروت ملی خود نیاز دارند و این حق مسلم آن‌ها است.